Ben de ömrümün dokuz yılını bir tımarhanede geçirdim. Asla intihar takıntısı içinde değildim. Ancak, şunu biliyorum ki, psikiyatrist ile her sabah ziyaretinde gerçekleştirdiğiniz konuşma, onun boğazını kesemeyeceğimi fark etmem, bende kendimi asma isteği uyandırdı.

Siz yaşamın dışındasınız. Yaşamın üzerindesiniz. Sıradan insanın bilemediği acılarınız var. Normal seviyeyi aşmaktasınız. Bu nedenle insanlar sizi affetmiyor. Siz onların kafalarındaki huzuru zehirliyorsunuz. Dengelerini alt üst ediyorsunuz. Kaynağı, bilinen herhangi bir duruma karşı uyumsuz olan ve kelimelerin yetersiz kaldığı, bastırılamayan acılarınız var. Tekrarladığınız, değiştirdiğiniz, iyileştirilemez, hayal edilemez ve ne bedene ne de ruha ait; sadece her ikisinin de parçası olan acılar. Ben sizin bu azabınızı paylaşıyorum ve size soruyorum: Kim bizi iyileştirmeye cesaret edebilir? Henüz kendimizi öldürmeyeceğiz. O zaman bizi rahat bırakın!

  Antonin Artaud