Özyıkımın içe işlemeye başlayan ilk belirtisi bir kum tanesinden farksızdır. Bir başağrısı, bir sindirim bozukluğu, bir parmağın mikrop kapmasıdır. 
Öğle yemeğinde buluştuğunuz eski bir dost, ansızın sabrınızı taşırır, ona hoş görünmek için fazladan içersiniz, ama artık günün ne tadı ne de tuzu kalmıştır. Güne yeni bir amaç, biraz gündeliklik kazandırma çabasıyla çok içer, çok konuşur, saçma sapan olmadık bir şey yaptıktan sonra da ertesi sabah ölsem daha iyi duygusuyla uyanırsınız. Fakat bu cehennemin dibini nasıl boyladığınızı geriye doğru sorarken başlangıçtaki o kum tanesinden başka bir şey bulamazsınız.

John Cheever